۹ – ۵ اصل شماره پنج
نشاط و امنیت روانی متربی در جریان امر تعلیم (آموزش)
رویکرد – راهکار:
هنوز در مدارس ما – همچون دهههای گذشته – ایجاد فضای ناامن از نظر روانی، ناشی از بی تدبیریها و بی دقتیهایی است که متولیان امر آموزش و پرورش اعم از معلمان، ناظمان و مدیران در لجاجتها و واکنشهایی از جنس تسویه حسابهای های شخصی و اطفای خشم در محیط آموزشی از خود بروز میدهند. این امر نه تنها موجب ناخرسندی دانش آموزان از حضور در مدرسه میشود، بلکه آثار روحی روانی آن تا سالها در متربیان باقی مانده و کمترین اثر مثبت تربیتی از تنبیهها و امور اصطلاحاً تادیبی در رفتارهای ایشان وجود نخواهد داشت و همواره به عنوان لکهای سیاه بر صفحهی سفید نظام تعلیم و تربیت در اذهان باقی میماند.
باتوجه به موارد مذکور متولیان امر در این مجتمع تربیتی تعلیمی با نصب العین قرار دادن این اصل در رفتارهای خود با متربیان توجه ویژه به عدم اطفای خشم و تسویه حساب شخصی و در مقابل واکنش حلیمانه با خطاها و قانون گریزیهای دانش آموز دارند در کنار آن توجه به نشاط و شادابی در برخوردهای چهره به چهره و همچنین محیط کلاس تکمیل کننده ی آن میباشد.
در کنار توجه به مولفه امنیت روانی مسئله جذابیت و موزون و متناسب بودن محیط فیزیکی برای ایجاد نشاط و شادابی هر چه بیشتر نیز باید مورد توجه جدی قرار بگیرد.
فعالیت:
- تنوع در رنگ لباس دانش آموز با نداشتن لباس فرم متحدالشکل.
- مفروش کردن کلاس ها
- استفاده از گل و گیاه و سرسبزی
- نورکافی و تهویه مناسب
- فضای مناسب تفریحی ورزشی در زنگ های ورزش و استراحت اندازه کلاس های درسی بزرگ و دلباز.
- معلم، لباس شاد و با نشاط بپوشد.
- رنگ در و دیوار کلاس با نشاط و شاد باشد.
